Het is zover..

In de laatste weken is er toch nog zoveel gebeurd dat ik het eigenlijk wel eventjes op moet schrijven. De show op woensdag waar ik als laatste over vertelde was hartstikke leuk. De kinderen hadden echt hun best gedaan, de standaarden liggen hier dan ook hoog.

Verder zijn we het weekend weer naar Kenting geweest, om nog even te genieten van de rust, het strand, de overheerlijke dumplings op de nightmarket daar en het algehele Kenting-gevoel. We zaten in hetzelfde hostel met een schommelstoel voor de deur waarvandaan we weer een heerlijk uitzicht hadden. Puur om te relaxen dus. Daarna kwam de onze laatste week op WUFU school. Ik had 11 klassen per week, de ene week de ene helft, en de andere week de andere helft. Ik was dus al een week aan het vertellen dat dit hun laatste les van mij zou zijn, en dat heb ik zo 22 keer gedaan. Aan het eind van de laatste les mochten ze op de basketballmachine. Dit maakte dat de meeste niet echt reageerden op het feit dat dit hun laatste les van mij was, want die machine was toch wel een stuk interessanter. Wel hebben een hoop kids bedankt gezegt en heb ik in één klas een heuse groepsknuffel van iedereen gekregen.

Aan het eind van de week vond ons laatste weekend in Taiwan plaats. Naar aanleiding van een goed weekend in Kenting besloten we met dezelfde mensen nog een weekend weg te gaan. Ditmaal niet naar het strand, maar juist het binnenland met de bergen in. We bezochten Maolin Scenic Area. Op de scooter zijn we daarheen gecrossed (althans, ik zat rustig achterop, lekker te genieten van het uitzicht). Aldaar hebben we ons de middag vermaakt met het zoeken naar een waterval. Helaas hebben we ze niet gevonden onder andere in verband met afgesloten wegen in verband met een Typhoon meer dan een jaar geleden. Toen besloten we maar naar een Hot Spring te gaan, waar we een paar uurtjes rondgedobberd hebben in de baden. 's Avonds op een bankje voor het hostel naar de sterren kijken, veel gekletst, veel gezelligheid. Mooie dag. De volgende dag werd echter nog spannender. We hadden deze plek namelijk uitgekozen omdat we hadden gelezen dat je hier kon paragliden. Vanaf het moment dat hij het las had Casper dan ook besloten dat hij dat wilde doen. Zo stonden we na enig zoeken bovenaan een berg, waar iedereen na enige tijd toch wel zenuwachtig werd. Het is toch wel wat, om met een grote rugzak en een mannetje achter je een berg af te rennen, en zomaar de lucht in te vliegen om rustig naar beneden te zweven. Het was een superervaring om afscheid te nemen van Taiwan. Na enige tijd besloot de instructeur die met mij mee was dat hij wel een spinroll kon maken. Na een paar snelle rondjes waarbij ik de hele omgeving rond kon kijken had ik het wel weer gehad. Toen heb ik hem maar gevraagd naar beneden te gaan. Ik was dan ook al enige tijd in de lucht geweest, vaste grond onder je voeten is ook wel weer fijn.

Maandag was het drakenbootfestival in Taiwan. Dat is een oude traditie waar boten met op de voorkant een drakenhoofd tegen elkaar racen. Het verhaal is (in ieder geval hoe wij het uitgelegd kregen) dat een dichter ooit in de rivier is gesprongen om zelfmoord te plegen en dat de draken hem elk jaar zoeken. De draken schrikken daarnaast de vissen af, zodat zijn lichaam niet opgegeten wordt. Daar zijn we heen geweest met mijn oude buurmeisje, haar neven en een andere vriendin. Aan de rivier hebben we rustig wat gedronken, om om de zoveel tijd eens op te staan en weer naar een race te kijken. 's Avonds vierde ik de verjaardag van mijn homestaykinderen. De ene was maandag jarig volgens de westerse kalender, de andere was dinsdag jarig volgens de Chinese maankalender, dus vierden ze dit maar samen. Na het uitblazen van de kaarsjes op de taart spraken ze een aantal wensen uit. De tweede wens van het jongste meisje was dat ik niet terug hoefde te gaan naar Nederland. Super schattig! De rest van de avond hebben ze gespeeld met een puzzelboekje dat ik ze cadeau had gedaan (21 puzzels, binnen 2 uur af, en toen moesten ze naar bed. Dat zou je in Nederland nooit meemaken...)

Dinsdag zijn we met de familie van Casper een middagje naar Meinong geweest, omdat zij nog graag iets leuks met ons wilden doen voor ons vertrek. Dit is een bekend oud dorpje waar Hakka mensen (een soort volk in Taiwan) wonen. Eigenlijk zou ik er al eerder heen gaan, maar die dag was het niet doorgegaan, dus het was wel leuk om er alsnog te komen. Na een goede lunch zijn we blijven steken in een souvenirbazaar, waar Casper en ik weer een hoop dingen hebben laten vertalen en uitleggen alvorens wat uit te zoeken om mee te nemen.

Verder hebben we een aantal keer afscheid genomen de afgelopen tijd. Het begon vorige week met een avond met AIESEC, in een schattig theehuisje dat ze natuurlijk weer niet konden vinden (Naar goed Taiwanees gebruik om overal verdwaald te raken). Aldaar was het wel heel gezellig. Na een afscheidsspeech van beide kanten en wat kleine herinneringen om mee naar huis te nemen was het tijd voor alle foto's. Want je komt hier natuurlijk niet weg zonder honderden foto's met iedereen! Deze week hebben we verder op woensdag een lunch gehad op school met alle medewerkers van de English Village. Goed eten, fijne mensen, en weer een hoop leuke afscheidscadeautjes rijker was het tijd om te beginnen aan het inpakken van mijn koffer. 's Avonds zijn we met een kleiner groepje collega's uit eten geweest en daarna gaan stappen.

Het is zover..Over een paar uurtjes worden we opgehaald en naar het Treinstation gebracht, alwaar we met de Highspeedrail naar Taipei zullen gaan. Daar vertrekt ons vliegtuig om 22.45 uur vanavond, om ons morgen in Nederland te laten landen. Ik kan me er nog weinig bij voorstellen.

Tot snel, ditmaal.