Verjaardag en Taipei

Goh, ik heb jullie geloof ik afgeschrikt met mijn lange verhaal van vorige keer, nog amper reacties. Maar hier is al weer een nieuwe :) Ik bedacht me dat het wel aardig van me is om ook een keer te reageren op jullie opmerkingen, dus hierbij:

@Nicole: de vacature was: 20 uur lesgeven, daarnaast bloggen over historische plaatsen en leren windsurfen. Ondertussen zitten we meer dan 40 uur op school en kwamen die andere zaken nog niet echt in zicht. We hebben een gesprek met AIESEC gehad, en het schijnt nog te komen. Dus ik ben benieuwd :)
@Jay: last van tijdsverschil viel wel mee. De reis was lang genoeg om veel te slapen, en bij aankomst was het avond dus konden we ook weer naar bed. Heb wel veel last van het vroege opstaan (en weinig slapen, omdat ik niet echt toekom aan op tijd naar bed gaan), maar dat is een ander verhaal.
@SPiNners: Wat leuk dat jullie een update geven! Fijn om te horen dat alle activiteiten goed lopen!
@alle anderen: Bedankt voor de felicitaties en andere berichtjes!

Nou goed, dan dus over mijn verjaardag. Maandag vertelde Casper opeens dat hij de stad in ging, wat op zich niet zo'n vreemd iets is, behalve als je in Taiwan zit en eigenlijk tot dan toe alles samen deed. Maarja, gelukkig had ik snel door dat hij een cadeautje wilde kopen dus heb ik niet al te lang doorgevraagd. Er was dus in ieder geval al 1 persoon die er aan dacht. Ook had ik terloops aan mijn homestayfamilie gevraagd hoe zij normaal verjaardagen vieren, zodat ik een mooie inleiding had om te vertellen dat ik binnenkort jarig was. Het gaat hier hetzelfde als bij ons, gewoon taart eten, een liedje zingen en blij zijn, dus dat hebben we uiteindelijk ook gedaan. Maar eerst het begin van de dag. Op het werk kreeg ik een kaart van alle collega's en een kaart van Kaohsiung (waar we naar op zoek waren, maar die we ondertussen al gevonden hadden. Ach, kan nooit kwaad om er 2 te hebben). 's Avonds kwam Casper bij mijn familie eten. Daarna werden we naar mijn guestroom gestuurd om te wachten. Polly (de jongste dochter) kwam ons na een paar minuten ophalen en heeft ons met onze ogen dicht richting de woonkamer geleid (over de smalle trap). Aldaar was de kamer versierd en was er chocoladetaart! Ik ben zowel in het Engels als in het Chinees toegezongen, dus dat was erg leuk. Ik kreeg zelfs een cadeautje, namelijk 2 kaartjes voor een Reuzenrad in de buurt, dus daar zijn Casper en ik die avond heengegaan, toen de meisjes huiswerk moesten gaan maken. En ondanks alle aardbevingen die hier wekelijks voorkomen (maar met zo'n sterkte dat ik ze nog nooit gevoeld heb) zijn de Taiwanezen toch zo gek om een reuzenrad op een gebouw te bouwen. Vandaar dat we een extra mooi uitzicht over de stad hadden.

De volgende dag was een andere buitenlandse leraar (Aaron, degene uit Canada) jarig, dus was er weer feest op het werk. Ditmaal stonden er 2 taarten klaar, 1 voor hem (chocolade!) en 1 voor mij (Felroze!). Allebei geproefd natuurlijk, met de speciale gelukswensen van de 'principal' erbij. 's Avonds gingen we uit eten ter ere van Aaron's verjaardag in een 'westers' restaurant. Alle 'jonge' Engels sprekende collega's waren daarbij, dus het was leuk om ze op die manier beter te leren kennen. En natuurlijk was er weer taart! Geen idee waar al die Taiwanezen al dat eten en lekkers laten, ik kom minstens 5 kilo zwaarder terug in Nl! Op vrijdag had Aaron al eerder gepland om te gaan stappen, en een tafel gehuurd in een club. Omdat ik ook jarig was mocht ik ook nog wat mensen uitnodigen (van AIESEC) en zo hadden we een leuke gemengde groep mensen om mee te gaan dansen! Er waren ten minste Taiwanezen, een Braziliaan, een Australier, een Canadees (Ja logisch dus) en Nederlanders. Erg gezellig.

Gelukkig hadden we daarna de zaterdag om een beetje bij te slapen. Rond het begin van de middag kwam de moeder van mijn homestayfamilie langs om te vragen of ik misschien zin had om mee te gaan naar de schoonheidsspecialiste/masseur (in ieder geval, dat begreep ik uit de bewegingen). Wat wil je nog meer, de dag na een avondje stappen? Zo werd ik een half uurtje ingesmeerd met wat cremepjes, maar ze durfden toch vooral niet te veel met me te doen omdat mijn huid zoveel dunner was dan wat Aziaten gewend zijn. Wel ben ik vooral bekeken (zo vaak ligt daar natuurlijk geen blonde, blanke jongedame met blauwe ogen op het bed) en uitgenodigd om toch vooral vaker terug te komen zodat ze hun Engels konden oefenen. Poeh..als ik overal heen moest waar we al (her)uitgenodigd zijn, dan kon ik hier nog wel een jaar vullen. Maar goed, nog eens een massage kan natuurlijk geen kwaad. De moeder van mijn homestayfamilie gaat elke zaterdag zei ze, dus wie weet gaan we nog eens mee. (ik zeg we, want Casper was natuurlijk ook meteen uitgenodigd toen ik over hem vertelde, en de moeder van mijn homestayfamilie vertelde hoe groot en "handsome" hij is).

Op zondag zijn we vertrokken naar Taipei, met een 5 uur durende busreis. Niet al te slecht, gezien er grote stoelen waren, een tvtje voor ieder, en ik toch eigenlijk alleen maar wilde slapen. Helaas dus weinig van het uitzicht gezien onderweg, maar wat fijn om even wat uurtjes bij te kunnen tanken! In Taipei werden we opgepikt door een Taiwanese collega van school, die ons die zondagmiddag een beetje heeft rondgeleid. We zijn naar een aantal tempels geweest, waaronder een bekende tepmel voor Confucius. De rest van de dag hebben we besteed in de International Flora Exposition. Een soort Keukenhof denk ik (al ben ik daar volgens mij nooit geweest). In ieder geval waren er veel tuinen, door verschillende landen gemaakt, en allerlei dingen over de Taiwanese cultuur. Ook zijn we in het museum van Fine Arts geweest, dat op het terrein van de Flora Expo zat. Dit is een kunstmuseum, met zowel hele lelijke als hele mooie schilderijen, en ook een foto-expositie. De mooie schilderijen gaven het leven van Buddha weer, heel apart, omdat je dat in een Westers museum niet zo snel zal zien. Ook de foto-expositie was leuk, omdat ik al een aantal keer Kaohsiung (ons stadje) herkende, wat toch een gevoel geeft dat je al een beetje thuis bent daar.
Op maandag hebben we de Chiang Kai-Shek memorial Hall bezocht, een grote hal ter ere van een oude politicus. Van daaruit zijn we langs een aantal gebouwen gewandeld, zoals een poort van de oude muur en het presidentsgebouw, naar een andere bekende tempel, de Longshan Tempel. Die dag werden we rondgeleid door één van de studenten van AIESEC, die toevallig bij haar ouders was die in de buurt van Taipei wonen. De middag hebben we doorgebracht in het National Palace Museum, waar alle schatten van het oude China tentoongesteld worden. ’s Avonds wilden we naar de 101 (heel hoog gebouw, 101 verdiepingen) om het uitzicht over Taipei te zien, samen met Aaron en zijn moeder, die ook in Taipei waren. Om de een of andere reden is de 101 echter dicht op maandag, dus dat ging niet door. Toen zijn we met de bus een berg opgegaan waar je ook mooi uitzicht zou moeten hebben, maar helaas viel dat (letterlijk) een beetje in het water door mist en regen. Geen view gezien dus, die maandag, maar het was wel gezellig. Na terugkomst van de berg wilden we in een barretje nog wat drinken, maar om de één of andere reden doen Taiwanezen daar niet zo aan. De weinige barretjes die we tegenkwamen waren niet voor ons bedoeld (ofwel, bij de deur werd verteld dat er schaars geklede vrouwen rondliepen), dus zijn we maar gewoon gaan slapen. Op dinsdag zijn Casper en ik alsnog naar de 101 gegaan, waar we eindelijk het gevoel kregen dat Taipei een grote metropool is, toen we het uitzicht zagen. Eerder had ik dat gevoel niet, omdat alles heel goed en snel bereikbaar is met de metro, en de stad eigenlijk heel rustig was (totaal niet vergelijkbaar met Bangkok, of zelfs maar Londen). Aan het eind van de middag zijn we weer begonnen aan onze busreis naar Kaoshiung. Daar scheen het zonnetje vandaag weer, wat een verademing was na het Hollandse weer in Taipei (lees: regen en 10-15 graden).
Vandaag op school hebben Casper en ik eindelijk een rooster gekregen wat lijkt op iets dat blijvend is totdat we weer weggaan (alhoewel je daar hier nooit zeker van kunt zijn). We kregen iedere onze eigen klassen om les te geven, Casper in de Pet planet (dierenwereld) en ik in het WUFU land (een soort, tja, hoe leg je dat nu weer uit, kijk maar in de foto’s op de website die in het vorige reisverslag staat!). Ik kan de leerlingen daar iets gaan vertellen over verkeer, richtingen, de weg zoeken/vinden/wijzen en verkeersveiligheid. Conversatie tijdens de meeting: Leraar: “Misschien kun je ze iets vertellen over regels die jullie in Nederland hebben, die wij niet hebben” Ik: “Misschien moet ik dan ook weten welke regels jullie eigenlijk hebben?” Leraar: lacht alleen maar en weet niet meer wat ze moet zeggen. Dus erg veel hebben we nou ook weer niet aan die mensen, maar des te meer vermaken we onszelf en kunnen we onze eigen dingen er in verwerken.
Daarnaast geven we lessen over de Nederlandse cultuur waarvoor klassen zichzelf in mogen schrijven zo vaak als ze willen. Hiervan hebben we vandaag de eerste twee volle lessen gedaan, inclusief puzzelspel waarbij de kinderen plaatjes van klompen en windmolens moesten puzzelen. Erg geslaagd. Volgende week gaan we daar wat meer mee doen, de komende 2 dagen hebben we namelijk vrij gekregen om met AIESEC op pad te gaan. Op de planning: grass skiing, een aboriginal zangshow en koeien voeren. Ik ben benieuwd!