Bijna op de helft...

Zo, eindelijk weer eens een verslagje! Al een aantal dagen wil ik er aan beginnen, maar het komt er maar niet van.

Vorige keer gaf ik aan dat we die week al onze lesplannen moesten af hebben. Ondertussen komen er iedere keer belangrijke deadlines bij, waardoor we continu hard aan het werk blijven. Vandaag heb ik zelfs 2 uur overgewerkt (een deel op 't werk en een deel thuis), omdat er van alles af moest voor morgen. Morgen gaan we namelijk een soort schoolreisje. We gaan 2 dagen met een groep werknemers van de English Village naar Taichung, een stad in het midden van Taiwan. Daar bezoeken we een bevriende school, en reizen we rond in de omgeving. Oja, ik moet nog even kijken hoe warm het daar eigenlijk is. Hier in Koahsiung lijkt het elke dag warmer te worden, het is zo rond de 30 graden. Ondertussen hebben we een fiets gekregen van de school, waarop ik elke ochtend in de zon naar school fiets.

Ik heb deze fiets nu ook nodig, omdat ik sinds vorige week ben verhuisd naar een nieuw gastgezin zonder bus of metrohalte in de buurt. Gelukkig is alles met de fiets binnen een paar minuutjes te bereiken. Het nieuwe gezin bestaat uit vader moeder, opa oma, een dochter van 15 en een tante die ik bijna nooit zie. Alleen de dochter van 15 spreekt Engels, dus zij moet alles vertalen. Gelukkig gaat dat redelijk, en voor de moeilijke woorden hebben ze een vertaalcomputertje. Ze zijn erg aardig en proberen me constant cadeautjes te geven. De eerste avond werd ik al meteen weer geshowd aan anderen. Ik moest op de koffie bij de buurvrouw omdat diens dochter (iets ouder dan mij) me graag wilde ontmoeten. Ze wilde namelijk haar Engels met mij te oefenen, omdat ze binnenkort op workingholiday naar Canada gaat. De meeste Taiwanezen gaan voor een jaar in het buitenland werken als ze rond de 25 zijn. Tot nu toe heb ik de meeste mensen over Canada en Australie gehoord, omdat het lastig schijnt te zijn dit in Europa te regelen.

Daarnaast heb ik de eerste avond ook de Engelse tutor van de dochter ontmoet, die het ook heel leuk vind om met me te praten. De dochter (Maggie), krijgt 2 keer per week extra Engelse les van haar. Daarnaast heeft Maggie, buiten haar normale schooltijden (van 08.00-18.00) ook nog 2 keer per week extra Chinese les en 3 keer per week extra Wiskundeles. Dat betekent dat ze bijna alle avonden en de zondagochtend lessen volgt. En dan maakt ze ook nog huiswerk. Dat alles schijnt hier normaal te zijn, als je op de middelbare school zit. Ze was dan ook erg verrast toen ik over de schooltijden in Nederland vertelde.

Ondertussen heben we ook casper's verjaardag uitgebreid gevierd. Afgelopen vrijdag begonnen we met taart op het werk. Zaterdag zijn we gaan stappen met collega's. Op zondag, zijn echte verjaardag, gingen we lunchen met studenten van AIESEC en eigenlijk ook nog collega's. Deze waren echter allemaal zo moe van het stappen, dat de meesten afhaakten. Een goed feestje was dat dus. Als cadeau heb ik hem een penseel, inkt en oefenspullen gegeven, omdat we sinds kort op school niet alleen Chinese les krijgen, maar ook kalligrafieles. Casper heeft er talent voor, dus wie weet wat voor Chinese schilderwerken we terug in Nederland nog van hem kunnen verwachten. Ach, ik draag natuurlijk graag bij aan het begin van iemands carriere!

Verder zijn we op school druk bezig met lesgeven. Deze week hebben we lesgegeven over Nederlandse festivals. Op die manier hebben we toch een klein beetje Pasen kunnen vieren. Er zijn hier wel Christenen, want ik kom regelmatig kerken tegen, maar in onze omgeving werd er niets aan gedaan. We waren dan ook niet vrij, zoals jullie, afgelopen maandag. Maar toen hebben we het dus maar in de lessen verwerkt. Ongeveer 6 of 7 klassen geven we les over de Nederlandse cultuur. Deze klassen hebben we vorige week aan het eind van de les een plaatje van een paasei in laten kleuren. Deze week waren al deze eieren verstopt door de ‘paashaas’ en moesten de kinderen op zoek. Volgens mij vonden ze dit wel leuk, maar eigenlijk vinden kinderen het natuurlijk altijd leuk om over het schoolplein te rennen. Het was ook geweldig om hun gezichten te zien bij het verhaal over Sinterklaas. Het is prachtig hoe dat zelfs aan de andere kant van de wereld kinderen kan raken. Maar goed, ook vanaf de andere kant van de wereld dus voor jullie alsnog een Vrolijk Pasen!

En dan zijn we alweer op de helft. Het lijkt voorbij te vliegen. Ondertussen hebben we hier echt een leventje opgebouwd, met een eigen plekje, leuk werk en verschillende vrienden. We vermaken ons hier prima in het dagelijks leven, en hebben ook nog verschillende plannen om mooie en leuke plekken te bezoeken. Toch vind ik het ook heel leuk om op de hoogte te blijven van wat er zoal in Nederland gebeurd, dus blijf vooral reageren en mailtjes sturen! Tot snel weer, en voor nu ‘Zaijian’ uit Taiwan!