Het wordt steeds warmer....

Poehpoeh..Het wordt hier warmer en warmer (ja ik weet dat dat normaal is als het zomer wordt, maar toch). Het helpt in ieder geval wel voor mijn kleurtje inderdaad, t.Ton en Peter! Leuk om in meerdere reacties te lezen dat iedereen toch wel een beetje jaloers begint te worden op mijn activiteiten hier. Ik heb weer van alles gedaan, in de tussentijd, dus weer een nieuw verslag om jullie jaloers te maken!

Vlak na mijn vorige verslag vertrokken we voor 2 dagen met bijna alle medewerkers van The English Village van de school naar Taichung, een plek in het midden van Taiwan. Een grappige groep mensen bij elkaar, van de principal, directeuren en wat belangrijke vrienden, tot alle vijf de buitenlanders (incl. wij) en nog een paar Chinese leerkrachten die ook Engels spreken. We begonnen met een bezoek aan een bevriende school met dezelfde naam (WUFU). Hier kregen we een show van de kinderen, waarna wij, alle buitenlandse leerkrachten, onszelf voorgesteld hebben aan de hand van grote posters met plaatjes van dingen die we leuk vinden. Na afloop van de show hebben we nog gepraat met belangrijke mensen en heb ik ondertussen met wat kinderen gespeeld. Het was leuk om te zien hoe enthousiast de kinderen waren. Achteraf vroegen James en Maureen, de 2 Amerikaanse leerkrachten van onze school, aan mij waarom ik geen basisschoollerares was geworden. En toen bleek dat een van mijn missies van deze reis is geslaagd. Niet alleen weet ik nu zeker dat het een goede keus was om niet naar de PABO te gaan alhoewel het lesgeven aan deze leeftijd me altijd bleef trekken, maar nog belangrijker, ik weet nu waarom niet, en wat ik dan wel wil met kinderen en/of lesgeven.

Na het bezoek aan de school gingen we op weg naar een heerlijke lunch. Lunchen in Taiwan is altijd heel uitgebreid, en op zo'n speciale trip is dat natuurlijk nog net ietsje meer. Speciale Taiwanese wijn kwam op tafel, en veelvuldig gedronken omdat er hier wordt geproost om iemand te bedanken. Tja, als je dan veel mensen te bedanken hebt........
Na de lunch was het tijd voor een bezoek aan een theeboerderij. Omdat de beste thee hoog in de bergen gemaakt wordt, vertrok ons busje vol goede moed de bergen in. Het was een ongelooflijk mooi uitzicht, waar helaas het grootste gedeelte van de mensen doorheen geslapen heeft. Op een gegeven moment ontstond er echter wat consternatie. We moesten nog een stuk verder, maar de buschauffeur besloot dat het niet mogelijk was met de bus waar we inzaten. Dit zou te gevaarlijk zijn, omdat de bus waarin we reden niet genoeg kracht had om de berg op te rijden. Na enkele Chinese discussies en telefoontjes kwam er toen een klein wagentje met laadbak naar beneden gereden, waar alle jonge mensen en een paar durfallen in werden geladen. Zo kregen we de rit van ons leven de berg op, met nog meer mooie uitzichten. Aangekomen op de theeboerderij kregen we een uitleg over het plukken en de rest van het proces dat nodig is om thee te maken en natuurlijk hebben we thee gedronken. Uiteindelijk kreeg iedereen 2 pakjes thee cadeau (ter waarde van €125,- per stuk). Het was dan ook wel de beste thee! Natuurlijk zijn jullie van harte uitgenodigd in Nederland thee bij me te komen drinken. Die nacht sliepen we in een luxe hotel in een schattig dorpje, inclusief Hot Spring. De avond werd dus doorgebracht in verschillende warme en koude baden.

De volgende dag bezochten we een groot tempelcomplex waar we een rondleiding kregen door een monnik. Zij bracht ons naar verschillende verdiepingen die gelinkt waren aan de verschillende stadia van het boeddhisme. De onderste laag, waar alle toeristen mochten komen, was vol van chaos en drukte. Onze rondleiding bracht ons echter verder naar boven, naar lagen voor die stonden voor het loslaten van zorgen en schoonheid ervaart, hier was alles heel mooi. Een van de volgende verdiepingen stond voor het loslaten van alle verlangens en bezit, en zodoende was alles op die verdieping wit. De laatste stap is de verlichting, het moment dat men een Boeddha wordt. De bovenste verdieping bestond dan ook uit een ruimte met 22.000 Boeddhabeeldjes in de wanden. In deze leer van het boeddhisme is het de bedoeling dat je na de verlichting terugkeert op aarde om anderen te helpen hetzelfde te bereiken. Wij werden dan ook via een trap buitenom weer naar beneden geleid, met de vraag om alle traptreden te tellen. Sommigen telden 120 treden, sommigen 126 en sommigen 127. Het 'goede' antwoord hebben we niet gekregen, omdat dit niet bestaat. "Is jouw ervaring van wit hezelfde als het wit dat ik zie?" "Nee" "Waarom zou jouw perceptie van deze trap dan wel hetzelfde zijn als die van mij?".

Na een heerlijke vegetarische lunch in de tempel vertrokken we naar de volgende bezichtiging. Eerst kwamen we bij een soort rommelmarktje om naar ieders wil iets te kopen. Daarna bezochten we een orchideeënkwekerij. Uiteindelijk sloten we de trip af met een heerlijk diner in een Mongolisch Barbequerestaurant. Dit is te vergelijken met een wokrestaurant in Nederland. Je levert je zelf gekozen eten in bij een kok, die gooit het op een grote bakplaat, doet er wat leuke dingen mee, en je krijgt het in een kommetje mee terug om op te eten. Hierna konden we moe maar voldaan weer op weg terug naar Kaohsiung.

Alhoewel we pas rond 10 uur thuiskwamen, stond de volgende ochten om 8 uur alweer een taxi klaar om ons naar onze volgende trip te brengen. Dat weekend zouden we namelijk een bezoek brengen aan Kenting, een kustplaats in het zuiden van Taiwan. Het was een heerlijk weekend, samen met Aaron (de Canadese leerkracht op onze school), zijn moeder die aan het rondreizen was in Taiwan, Casper en mij. We hebben niet veel meer gedaan dan op het strand zitten onder een parasol, in de zee zwemmen en toch veel verbranden. Oja, 's avonds zijn we naar de nightmarket geweest, waar we de lekkerste dumplings (mijn favoriete eten in Taiwan) tot nu toe hebben gegeten. In ons hostel stond voor onze kamer een schommelstoel met rondom heel veel bloemen en een geweldig uitzicht. Een plek om niks anders te doen dan genieten.

Op zondagavond moest ik wel weer op tijd in Kaohsiung zijn, omdat ik met mijn homestayfamilie naar een bruiloftsdiner zou gaan. Dit soort bruiloftsdiners vinden plaats op straat. Er was een podiumpje gebouwd en een hoop tafels neergezet. Natuurlijk werden wij aan een tafel voor het podium gezet, waardoor de artiesten continu met mij probeerden te praten. Je blijft tenslotte opvallen, als enig 'wit meisje met blond haar'. Gezien hun Engels niet verder kwam dan tot 8 tellen (geen idee waarom) en 'You are beautiful', hoefde ik gelukkig niet al te veel te kletsen en kon ik rustig bijkomen van alle dagen dat ik weg was geweest. En natuurlijk lekker eten, want eten blijft belangrijk hier.

Vorige week was ook weer gezellig met etentjes en een cultuuravond van AIESEC, de studentenorganisatie met wie we hier zijn. Dat ging er weer lekker Taiwanees zonder voorbereiding aan toe. Op dinsdag werden wij en een Braziliaanse student uitgenodigd op donderdagavond iets te komen vertellen over Holland en Brazilie. Er zouden een hoop (internationale) studenten zijn en het zou 'geweldig' zijn als ik iets mee kon nemen, dus op donderdag stond ik met een volle tas met dropjes, stroopwafels en plaatjes klaar. Aangekomen op de universiteit vroegen we wat er precies van verwacht werd. Daar wist geen van de studenten binnen de organisatie er iets vanaf. Maar als we iets wilden vertellen, dan mocht dat natuurlijk wel. Uiteindelijk werd er besloten dat we kort naar voren zouden worden gehaald om voor te stellen, en dan mochten we vertellen wat we van onze ervaringen in Taiwan vonden. De dropjes, plaatjes en stroopwafels zijn dus maar mooi in mijn tas gebleven.

Afgelopen weekend heb ik weer veel dingen gezien. Op zaterdag ben ik met mijn homestayfamilie naar de dierentuin geweest. Hier gingen helaas mijn teenslippers kapot. Maar, dat is geen probleem in Taiwan, want alles is hier binnen tien minuten opgelost. Ik moest rustig op een bankje gaan zitten, en even later kwam mijn homestayvader met nieuwe slippers aan. Geen idee waar ze hier alles zo snel vandaan halen, maar goed, zo konden we dus weer op pad! Na de dierentuin bezochten we de Love River, een toeristische attractie in Kaohsiung, die eigenlijk niet zo interessant is. Er waren een aantal kleine neefjes mee, dus sloten we de dag af in een kleine speelhal en met een Japans diner in hetzelfde gebouw. De volgende dag was ook al gepland. Mijn homestayfamilie had namelijk Casper en mij uitgenodigd mee te gaan naar een mooie plek in de bergen. Dit kon echter niet doorgaan vanwege "a train" "fall down" "somersault" "death". Wat er op neerkwam dat de trein, die ons de bergen in zou moeten brengen, kapot was. In plaats daarvan gingen we naar een pretpark, ook weer samen met de kleine neefjes. Dit was erg gezellig. Gelukkig hadden ze ook een aantal waterattracties, want jeetje, wat was dat een warme dag! Het pretpark had een Grieks thema en er was van alles te doen, van achtbanen tot verschillende shows. Er werkten veel blanke mensen. Toen we na afloop van de shows met een van de artiesten op de foto gingen, probeerden we dan ook enthousiast te vertellen dat we uit Holland kwamen. Helaas bleek hij uit Rusland te komen, en niet te weten waar of wat Holland was. Hij was dus niet veel beter dan de een deel van de Taiwanezen.

Deze week hoeven we geen lessen te geven omdat de kinderen een speciale week over moederdag hebben. Vandaar dat we maar een beetje rondhangen en kleine dingetjes doen op kantoor de hele dag. Morgen hebben we vrijgevraagd om nogmaals, maar nu wat uitgebreider, het meer met alle tempels te bezoeken, waar ik eerder over heb verteld. Daarover dus volgende keer weer meer! Oja, en er komt hier ook een kleine Typhoon aan, dus wie weet heb ik daar ook spannende verhalen over!

Veel plezier in NL en tot snel!