Zoveel te doen, zo weinig tijd...

Daar ben ik weer. Het duurde weer even, want we hebben weer drukke dagen achter de rug. Na de week dat we geen lessen hoefde te geven, volgde namelijk een hele drukke week. Zoals ik vertelde hadden we in de week dat we geen les hoefde te geven een dag vrij gevraagd om naar de Lotus Pond te gaan. Dit is het meer met alle tempels. Hier hebben we de hele dag rondgefietst en gerelaxed in een klein paviljoentje op het meer. Daarnaast hebben we een kleine “berg” beklommen, om wat archeologische zaken te bekijken. We kwamen wat verlaten bunkers tegen (inclusief de spinnen die je daarin zou verwachten) en twee oude zuilen. De rest van de week hebben we zoals gezegt op het werk wat rondgehangen en ons voorbereid op de belangrijke Traffic Safety dag (verkeersveiligheiddag) in de week erna.

Maar, daar zat natuurlijk nog een weekend tussen, dus daar zal ik eerst over vertellen. Eens kijken, wat hebben we toen ook alweer gedaan...Vrijdagavond zijn we met mijn toenmalige buurmeisje naar de grootste nightmarket van Kaohsiung gegaan. Daar heeft Casper een hoed gekocht (hij is er zo trots op!) en ik een horloge en 2 shirtjes. Toen ik na het weekend op het werk kwam bleek het horloge achter te lopen (iedere dag 10 minuten). Helaas is hij laatst na een harde regenbui helemaal gestopt. Ook hebben we onder andere kippenvoeten gegeten (ik zeg express geen kippenpoten, omdat het niet de poten waren die wij in Nederland kennen, maar echt met de teentjes eraan).
Zaterdagmiddag ben ik gaan fietsen op Cijin, het schiereilandje dat bij Kaohsiung hoort. Ik heb een flink aantal meters gemaakt, met een Braziliaanse student die hier ook via AIESEC zit, en pas in Taiwan heeft leren fietsen. ’s Avonds zijn we weer een keer uit geweest met verschillende vrienden. Toen ik thuiskwam was de oma al wakker (vroege vogels hier). Op zondagmiddag nam de familie van Casper ons mee naar vrienden die een groot vakantiehuisje bezitten waar ze de weekenden doorbrengen. Het was erg mooi, met uitzicht over een meer en een hoop natuur om ons heen. ’s Avonds gingen we uit eten met mijn familie bij een Hot Pot Restaurant. Dat is net zoiets als gourmetten, iedereen heeft zijn eigen pannetje met daarin een soepje waarin je lapjes vlees en groentes kunt koken. Sommige Hot Pots zijn groter, dan deel je dezelfde smaak soep met meer mensen. Lekker!

De week daarna was dus een belangrijke week. Op donderdag kwam er iemand van het ministerie kijken, die de school kwam evalueren op zijn verkeersveiligheid lessen. Nu hadden ze bedacht dat het dan ook wel leuk was om dit in het Engels te doen, zodat de school de kans had de English Village te showen. Daarom kregen alle buitenlandse leraren de taak 2 lesplannen voor te bereiden (enkel op papier, we hoefden ze niet uit te voeren). Daarnaast moesten we een samenvatting daarvan in 10 minuten stoppen, want dat was hoe lang ze ongeveer per klas met ons mee zouden kijken. Uiteindelijk heb ik de kinderen een rollenspel laten spelen, met daarin verschillende verkeersborden waarvan ze de regels moesten volgen. De school liet alle verkeersborden maken, zodat we met echt materiaal, een hoop kinderen en allerlei bezoekers uiteindelijk in het klaslokaal stonden, voor misschien nog geen 5 minuten. Het eindresultaat voor de hele school “kan niet beter”. Hiervoor was iedereen dan al weken aan het werk, en al dagen gestressed.
Maar naast alle drukte op het werk is er in de avond natuurlijk nog tijd om met vrienden door te brengen. Die maandag ben ik naar de Rainbow Community geweest met mijn buurmeisje en een vriendin van haar. Dit is een oude wijk die binnenkort afgebroken gaat worden, al weet niemand wanneer. Nu zijn er een hoop studenten daar allemaal mooie schilderingen gaan maken op de muren en de grond, waardoor het een soort hippiewijk is geworden. En natuurlijk, typisch Aziatisch, gaat iedereen daar nu heen om foto’s te maken. Dus dat leverde weer een paar grappige plaatjes op.
Toen ik op woensdagavond in een shopping mall rondliep werd ik gebeld door de Engelse tutor van mijn homestayfamilie. Die hadden haar gevraagd om voor mij te vertalen dat ik weer moest verhuizen.

Zo stond ik vrijdag weer met al mijn spullen klaar om teruggebracht te worden naar mijn oude familie (met de 2 kleine schattige kids). Van Holland naar Taiwan had ik 1 koffer en 1 rugzak. Van homestay 1 naar homestay 2 had ik 1 koffer en 3 tassen. Van homestay 2 terug naar homestay 1 had ik 1 koffer en al 4 tassen. Het wordt er niet beter op...Dat wordt nog flink proppen voordat ik weer terug in het vliegtuig kan. De twee dochters waren erg blij dat ik er weer was, en stonden constant om me heen te springen. ’s Avonds heb ik meteen weer even met ze gespeeld. In het weekend hebben we alweer kaartspelletjes gedaan, verstoppertje gespeeld, samen hun kamers opgeruimd, etc. Etc.
Maar die vrijdag was wel een lange dag, omdat we ook de hele dag op pad waren geweest met school. Ook ditmaal gingen we op bezoek bij een andere school, alleen nu niet zover weg als de vorige keer. ’s Ochtends waren we uitgenodigd rond te kijken bij het grote huis van een politieman met pensioen. Daarna kregen we een grote lunch. ’s Middags stonden we met onze volle buikjes voor de klas. Alle ongeveer 100 kinderen van de school zouden in vier groepen bij ons langskomen. Er waren twintig minuten per groep, dus dat werd natuurlijk heerlijk chaotisch. Maar het was wel weer leuk om even weg te zijn.

In het weekend was het op zaterdag eindelijk tijd om een van de belangrijkste punten van onze job description (werkbeschrijving) uit te voeren! We gingen namelijk met AIESEC (de studentenorganisatie) naar Tainan, een stad die een stukje ten noorden van Kaohsiung ligt. En aldaar, jaja...hebben we...gewindsurfd! Natuurlijk ging dat niet meteen perfect, maar het was ook niet zo moeilijk of zwaar als ik verwacht had. Een stukje surfen was al best te doen, helaas ging het omdraaien wat minder. En tja, het is toch niet zo handig, als je maar een kant op kan en niet meer terug.
Verder zijn we ook nog naar een Nederlands fort geweest, dat daar ligt omdat Tainan ongeveer een halve eeuw door Nederlanders overheerst is.

Zondag werd ik door de Engelse tutor van mijn oude homestayfamilie mee op pad genomen. Eerst zijn we gaan lunchen op een mooie plek. Daarna zijn we even gestopt bij een toeristische attractie waar water en vuur uit een zelfde rots kwamen (wat natuurlijk gewoonlijk wetenschappelijk onmogelijk is). Daarna zouden we naar een Hakkavillage gaan, een dorpje waar een groep mensen woont, de Hakka, een bepaalde cultuur binnen Taiwan. Helaas begon het toen heel hard te regenen, waardoor we eerst maar zijn gaan koffie drinken. Dit was niet zomaar koffie, maar speciale koffie in een soort boomhuis op een plek met een mooi uitzicht. Wat helaas vager en vager werd door de regen, maar toch. Uiteindelijk zijn we niet meer naar het Hakkadorp geweest, maar naar een ander klein dorpje waar we wat oude huisjes en dingen hebben bekeken. Het was een rustig dagje.

Deze week moeten we gewoon in de ochtend lessen geven en in de middag onszelf vermaken. Gisteren zijn we met vrienden naar de nieuwe PiratesoftheCarribeanfilm geweest. Vanavond is er een concert van de school, waar we bij aanwezig moeten zijn. Dit ging ongeveer zo: vrijdag werden we met klem uitgenodigd om aanwezig te zijn op het concert, want het was heel leuk, en verplicht. Gisteren kregen we een meeting waarin werd uitgelegd dat er niet alleen vanuit gegaan werd dat alle buitenlandse leraren aanwezig waren, maar ook dat we als een soort ambassadeurs van de school iedereen naar hun stoelen zouden leiden. Tja, dit soort dingen gebeuren hier altijd een dag van te voren. Ik ben in ieder geval wel erg benieuwd naar de diabolo, dans, drama, opera en wat we nog meer te zien zullen krijgen van de kids.
Komend weekend gaan Casper en ik met vrienden terug naar Kenting, het plaatsje in het zuiden aan zee. Poeh wat heb ik daar zin in! Hopelijk worden we niet overvallen door een voorspelde kleine typhoon. Maar ach, ook de laatste keren dat deze voorspeld werd gebeurde er niks, en was er alleen op de andere dagen juist een hele hoop regen.

Ondertussen zijn we ook al bezig met al onze afscheidsfeestjes te plannen, zoals volgende week een etentje met AIESEC en de week daarna ons afscheid op school. Hoe raar het ook is, het einde komt in zicht. Dus, tot snel!

Kijk ook vooral nog eens op onze fotosite, waar ondertussen al bijna meer dan 1000 foto’s staan.
http://www.flickr.com/photos/60777841@N04/sets/

Daarnaast houdt de Braziliaanse student waar ik over schreef een blog bij over het eten hier. Het is in het Engels, maar voor ieder wie nieuwsgierig is:
http://www.allyoucanteat.com/